Από τον Φόβο και την Θλίψη στην Ελπίδα.

Μέρα πένθους  σήμερα για την Ορθοδοξία, μέρα κατάνυξης, πνευματικής αναζήτησης και ενδοσκόπησης για όλους μας. Σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, προσμένοντας την Ανάσταση, όλες οι έννοιες απόκτησαν μια ιδιαίτερη αξία!

Η Καραντίνα λόγω πανδημίας  ήρθε και έφερε την αλλαγή. Ήδη την βιώνουμε ένα μήνα  και τα συναισθήματα πλέον είναι ποίκιλλα.Ήρθε και έφερε άγχος, φόβο, θλίψη, απογοήτευση  αλλά και ελπίδα, αισιοδοξία,  αγάπη και αλληλεγγύη.

Όταν εκπαιδευόμουν στην συμβουλευτική και το Coaching παρακολούθησα πολλές  διαφορετικές,  προσεγγίσεις, εργαλεία και μοντέλα. Όλα τους είχαν  ένα κοινό στοιχείο, επικεντρωνόντουσαν κατά την διαδικασία στα συναισθήματα που βιώνει το άτομο και πως γίνεται συνειδητό στο εδώ και τώρα.Η συναισθηματική επίγνωση οδηγούσε στον φιλτράρισμα της συμπεριφοράς και κατά συνέπεια στο έλεγχο των συνεπειών των σκέψεων και των πράξεων του ατόμου.

Στην πορεία, στις συνεδρίες αντιλήφθηκα ότι οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποκωδικοποιήσουν την θλίψη σαν συναίσθημα ενώ παράλληλα αποζητούν την γαλήνη και την ευδαιμονία χωρίς να  αναγνωρίζουν το πως.

Είναι πραγματικά δύσκολο να βιώσουμε την εσωτερική γαλήνη εάν καθημερινά αντιδρούμε στους φόβους που νιώθουμε.Προκειμένου να αποφύγουμε τον φόβο μας καταφεύγουμε στην κλασική στρατηγική να ερμηνεύουμε το παρελθόν ή να κάνουμε προβολή στο μέλλον.

Στην περίπτωση που επιλέγουμε την απόδραση στο μέλλον,  συνήθως  συνοδεύεται από επιθετικότητα, επιφυλακτικότητα και φανταστικά σενάρια, ενώ η παλινδρόμηση στο παρελθόν σημαίνει ότι αποκτάμε μια εμμονή , αναθεματίζουμε την κακή μας τύχη ή κατηγορούμε κάποιον άλλον. Όταν όμως το συνειδητοποιήσουμε και πάψουμε να είμαστε επιθετικοί δημιουργούμε επαφή με τον φόβο μας. Ο φόβος όπως και όλα τα συναισθήματα δεν είναι ένα κακό συναίσθημα. Παρόλα που αντανακλαστικά μας οδηγεί να σκεφτούμε πως κάτι δεν πάει καλά είναι το προειδοποιητικό σημάδι που μας επισημαίνει ότι ερχόμαστε σε επαφή με κάτι καινούργιο πιθανά άγνωστο και  αχαρτογράφητο για τον εγκέφαλο μας.

Όταν θέλουμε να «συμφιλιωθούμε» με τον φόβο είναι σημαντικό να εξασκήσουμε κάποιες σημαντικές δεξιότητες. Υπευθυνότητα , κατανόηση και εμπιστοσύνη, χαρίσματα που σίγουρα έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στην ζωή μας …Είναι χρήσιμο να τα ξαναθυμηθούμε. Είναι εφόδια για να αντιμετωπίσουμε τον φόβο που θολώνει την σκέψη και οδηγεί σε σπασμωδικές συμπεριφορές.  

Ο Μάνουελ Σοχ, ψυχολόγος, γράφει στο βιβλίο «Τα χαρίσματα θεραπεύουν»  ότι οι άνθρωποι διαθέτουμε ένα τεράστιο δυναμικό και ότι η σύνδεση μας με τα χαρίσματα μας θα φέρει την προσωπική μας ολοκλήρωση μέσα από τον δρόμο της αγάπης  που οδηγεί στην εσωτερική ελευθερία και γαλήνη.

Η θλίψη που βιώνουμε πολλές φορές χωρίς να το συνειδητοποιούμε καν δεν είναι μόνο  θρήνος ή αυτολύπηση, νιώθουμε ένα βάρος να πιέζει στην καρδιά μας αλλά δεν ξέρουμε γιατί! Νιώθουμε περίεργα  επειδή δημιουργήσαμε την ιστορία μας ή αλλιώς την ατομικότητα μας απομονώνοντας έτσι τον εαυτό μας . Και εκεί την στιγμή της απομόνωσης έρχεται η συμβολή των χαρισμάτων μας. Η θέληση για ζωή και η αγάπη έρχεται να προσφέρει μια άλλη ενέργεια που θα μας οδηγήσει σε μια υπέρβαση και στην ελπίδα... Αρκεί φυσικά να κατανοήσουμε πως όλα αυτά συμβάλουν στο να αλλάξουμε τι νιώθουμε και πως σκεφτόμαστε!

Τρανταχτό παράδειγμα: Όταν γεννιέται ένα μωρό ως γονείς αναφέρουμε συνέχεια πόση μεγάλη ευτυχία και αγάπη νιώθουμε! Ο εαυτός μας απορροφάται εντελώς από το ενδιαφέρον μας για το μωρό. Σε μια κατάσταση γνήσιας αγάπης ξεχνάμε το «εγώ» και βιώνουμε  την νέα εμπειρία, ναι μεν με κούραση, άγχος αλλά με ελπίδα ότι το μέλλον  θα είναι καλύτερο  και ας είναι άγνωστο.

Η Ανάσταση του Θεανθρώπου συμβολίζει τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή.Η Κυριακή του Πάσχα  αφήνει πίσω τον πόνο, τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης και διακηρύττει την αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση.

Φέτος σε μια τόσο ιδιαίτερη συνθήκη η ανθρωπότητα αγγίζει με μια άλλη ματιά όσα συμβαίνουν ,ψάχνει απαντήσεις  και παρατηρεί.

Εύχομαι να βγούμε όλοι υγιείς , πιο σοφοί και  ώριμοι με περισσότερη δύναμη αλλά και ελπίδα.

Καλή Ανάσταση!
Στέλλα Ζουλινάκη